Micro versus macro schaal

“De wereld is een dorp geworden” zegt men wel eens, je kunt skypen met iedereen, waar ook ter wereld. Het nieuws komt zeer snel naar je toe, het meest aansprekende voorbeeld daarvan, is wel dat velen het tweede vliegtuig op 9 – 11 live de tweede toren van de Twin Towers in hebben zien vliegen. En elke dag komt er weer een nieuwe lading slecht nieuws naar ons toe, die totaal anders is dan het slechte nieuws van gisteren. Tegelijk is de tegenbeweging op gang, er gebeurt zoveel, je wordt zo overspoelt door de hoeveelheid slecht nieuws over onze 6,5 miljard medebewoners van deze planeet, dat we gek worden van de hoeveelheid ellende. We verzuipen erin, we stompen af en trekken ons terug op ons eigen eilandje, ons veilige woninkje, onze eigen buurt, ons eigen sociale netwerk, onze eigen vertrouwde cultuur. (zie bijvoorbeeld het succes van tv-programma’s met aandacht voor de lokale situatie, zoals Hart van Nederland en de Twentse soap “Van Jonge Leu en Oale Groond”). We leven echter wel in een wereld, die zich niet houdt aan deze grenzen. Terugtrekken uit de grote boze wereld, levert alleen maar vervreemding van die wereld op, zeker als de grote boze wereld in een turbulent vaarwater terecht is gekomen, als de cultuur uit die grote boze wereld de cultuur is van onze buurman. En dat levert problemen op. Mensen die zich willen terugtrekken in hun vertrouwde wereldje, worden geconfronteerd met een andere cultuur. Een cultuur met haar eigen normen en waarden, die over het algemeen niet overeen komen met de normen en waarden van de westerling. Lang is dit cultuurverschil genegeerd. Gevolg is alleen wel dat er een generatie is opgegroeid die bijna schizofreen is, ze groeien op in een land waar ze niet thuis horen, en in het land van hun voorouders horen ze ook niet (meer) thuis. Ontheemde vervreemde mensen die geen doel voor ogen hebben gaan dan vreemde dingen doen. Zie bijvoorbeeld het gebeuren met het ambulancepersoneel in Amsterdam (begin september 2008) en met de buschauffeurs in Gouda (eind september 2008). En omdat we al heel lang niet met die vreemde mensen om ons heen hebben gepraat (alleen wel heel veel over), hebben we geen relatie met hun en kunnen we nu niet meer de culturele kloof overbruggen. ... In heel veel discussies komt het probleem van micro en macro schaal terug. Laat ik een aantal voorbeelden noemen

• In de rechter hoek van de christelijke kerken woed een discussie of opwekkingsliederen nu wel of niet gezongen moeten worden. Groep 1 hanteert het argument, direct doen, want ik kan me er zo goed in uiten (micro schaal). Groep 2 hanteert het argument, niet doen, want theologisch heeft dit grote gevolgen (macro schaal). Aangezien deze 2 argumenten totaal geen verband met elkaar hebben, is het erg lastig om elkaar in de discussie te vinden.
• Alle ethische discussies in de politiek lopen tegen hetzelfde probleem aan. De progressievelingen willen het, want dat is hun individueel recht (micro schaal). De christenen/ conservatieven voeren allerlei glijdende schaal argumenten aan, gaan in op de gevolgen die het heeft voor de toekomst (macro schaal). Uiteindelijk kan men elkaar niet vinden en wordt de macro schaal argumentatie groep weggezet als achterhaald, bekrompen, moeilijk doeners, zwartgalligen etc.
• In de politieke arena hanteert Geert Wilders ook heel vaak de micro argumenten. Hij pakt een klein recent voorbeeld en trekt dat 1 op 1 door naar macro schaal; een paar Marokkanen hebben iets gedaan, dus zijn alle Marokkanen criminelen, die allemaal moeten worden terugstuurt naar hun moederland (terwijl velen in Nederland zijn geboren). En de overige politici kijken ernaar en staan met de mond vol tanden. Geert is ongrijpbaar, maar hij scoort er ondertussen wel heel goed mee.

Waarom spreken de “ik vind” argumenten en de ongenuanceerde extrapolatie van Geert zo aan? In onze geïndividualiseerde maatschappij gaat iedereen voor zelf ontplooiing ten koste van alles wat in de weg staat, ik moet mezelf ontplooien, ik moet mezelf ontwikkelen, ik moet succesvol zijn. Dat succes moet ik zo snel mogelijk bereiken, snelle slagen maken, zo snel mogelijk naar de top, en dat moet ik morgen, eigenlijk vandaag al, bereiken. Gelukkig luistert de politiek heel goed naar de burger en doet dit elke dag opnieuw. Als ik vandaag een probleem heb is dat vanavond op het journaal en morgen in de kamer in een spoeddebat. En de politiek denkt, kijk burgers we luisteren echt wel naar je! Lost het echter iets op? NEE Extrapolatie van micro argumenten naar macro schaal heeft namelijk NIETS met de werkelijkheid te maken. In macro-discussies micro argumenten aanvoeren is een heel krachtig middel om mensen aan te spreken, maar heeft weinig te maken met de realiteit op het macro niveau. Want op micro niveau zijn er relatief weinig factoren waar rekening mee gehouden dient te worden, op macro niveau moeten er altijd een afweging worden gemaakt welke factoren het zwaarst wegen. Verder spelen sommige micro processen niet op macro niveau en andersom. Gevolg is dat de kloof met de burger er misschien gedicht lijkt mee te worden, maar als de uitwerking dan lastiger blijkt te zijn dan de simplistische microargumentatie doet vermoeden (zoals eigenlijk altijd het geval is) wordt de kloof uiteindelijk alleen maar groter.