Het OM wil de infiltrant terug

“Het Openbaar Ministerie wil dat criminelen weer in dienst van de politie infiltreren in misdaadnetwerken. Dat zei hoofdofficier Bart Nieuwenhuizen van het Landelijk Parket dit weekend tijdens het congres van de Nederlandse Vereniging van Strafrechtadvocaten in Maastricht.” Aldus de Spits op maandag 15 december 2008. In 2006 publiceerde Elsevier al een soortgelijk verhaal afkomstig van dezelfde persoon en in 2007 melde het Nederlands Dagblad hierover, waarbij de KLPD en de landelijke recherche de spreekbuis waren. Ze blijven het proberen. Sinds de IRT affaire in 1996 is het gebruik van infiltranten verboden. Echter, sinds 2001 zou de situatie zodanig veranderd zijn dat infiltranten noodzakelijk zijn. Maar hierbij wordt geen enkele garantie gegeven dat fouten die in het verleden begaan zijn, worden voorkomen. De gemaakte fouten zijn immers de reden geweest dat de wetgeving is aangescherpt! In een heel andere sector likt men nu de wonden van soortgelijke fouten: in de financiële sector. Na de grote crises van de jaren 30 van de 20e eeuw heeft president Roosevelt van de verenigde staten strenge financiële regelgeving opgesteld – de Glass-Steagall Act - om te voorkomen dat een dergelijke crises opnieuw zou kunnen plaatsvinden. Deze wetgeving regelde onder andere een zeer streng toezicht op banken. Een noodzakelijk kwaad, want helaas gaat de mens nu eenmaal voor maximaal eigengewin, ook als dat ten koste gaat van een ander. Toezicht houden en de juiste kaders stellen, dat is het belangrijkste wat de overheid moet doen. Toen het schuldcomplex van de bankiers verdwenen was, 60 jaar na dato, is men gaan lobbyen om deze act van tafel te krijgen. Uiteindelijk is deze regelgeving in 1999 onder president Clinton afgeschaft, in de hoop dat minder toezicht zou leiden tot meer economische groei. Economische groei hebben we gehad ja, maar daardoor ook het drama van de kredietcrisis. Het idee dat minder toezicht leid tot meer economische groei is een naïef en kortzichtig idee. Deze conclusie uit de financiële wereld zou het OM en de recherche zich ter harte moeten nemen. Opsporingsmogelijkheden zonder toezicht leiden hoe dan ook tot excessen, dat zit nu eenmaal in de aard van het beestje dat mens heet. De IRT affaire heeft dat bewezen. En zolang er geen garantie is dat toezicht op infiltranten is verbeterd ten opzichte van de jaren 80 en 90, zullen de fouten (in een andere vorm) worden herhaald.