Het toppunt van individualisme of waarom jongeren in de schuldsanering komen

Afgelopen week viel mijn oog op een advertentie in de krant met als trekkende quote: “ik betaal niet graag voor zorg die ik niet gebruik” Want, zo staat in de advertentie “Je bent jong en je maakt eigenlijk nooit gebruik van zorg. Toch ben je verplicht er een verzekering voor af te sluiten. Speciaal voor jou is er ZEKUR van Univé. We hebben hele goede afspraken gemaakt met een aantal zorgverleners. Daarnaast sluit je ZEKUR online af. Zo kunnen we je een prima basisverzekering aanbieden met een superlage maandpremie. En voor extra wensen kies je het voordelige Extra ZEKUR” Op de website van deze zorgverzekering wordt in het promo filmpje het volgende gezegd: “gaat je geld naar zorgdiensten die je toch niet gebruikt, of liever naar de leuke dingen des levens”. Je bespaart er 340 euro mee wat je dan weer zou kunnen uitgeven “aan een vet snowboard, een stapel dvd’s of een Ipod of een korting sporten in 1 van de gecertificeerde sportcentra”. Wat deze verzekering en bijbehorende commercials uitstraalt is: ik wil maximaal genieten van het leven en wil niet solidair zijn, niet leven in een samenleving, niet lastig worden gevallen met kosten van anderen, gewoon lekker alleen zijn op deze wereld. Mijn eerste reactie hierop: bah wat een walgelijke reclame, hier wordt gekoketteerd met het idee om vooral niet meer aan een samenleving mee te doen, maar vooral aan je eigen portemonnee te denken, aan je eigen genot, alleen aan je zelf. En dat in een tijd waarin we nu net te maken hebben met een economische crises, omdat iedereen alleen maar aan zijn eigen portemonnee zat te denken (bonussen voor bankiers zodat ze onverantwoorde risico’s namen, een publieke sector waar bijna geen manager meer zou willen werken als hij maar 1 keer een balkenende norm betaalt zou krijgen, bonnetjes schandalen in Groot Brittannië, faillissement van de DSB-bank, schuldsanering als booming business, aandelenlease affaire, credit card bubble die op springen staat etc.). Dan zou je hopen dat we meer naar elkaar zouden omkijken, dat we meer solidair zouden willen zijn, dat we samen de lasten willen dragen. En dat bedrijven hierin ook hun rol nemen. Alleen kan ik op de website van ZEKUR in de voorwaarden geen leeftijdsgrens vinden. Wel vind ik bij de premiecheck een ander bijzonder iets. Ik betaal € 62,- als ik een eigen risico neem van € 665,-; let op, de jaarpremie is dus € 744,-. Als ik als jongere dus ziek word – ik geef elke maand al mijn geld uit, spaar niet, want ik leef maar 1 keer – moet ik dus € 665,- eigen risico betalen. Nu snap ik meteen ook waarom schuldsanering booming business is. Gelukkig is dit een product van Univé, de coöperatie zonder winstoogmerk waar de klant de vruchten van plukt. In dit geval zouden het wel eens de wrange vruchten kunnen zijn.